خدمات بهداشتی و درمانی در روسیه از طریق صندوق بیمه اجباری پزشکی فدرال ارائه می شود و از طریق وزارت بهداشت تنظیم می شود . قانون اساسی فدراسیون روسیه همه فراهم کرده است شهروندان از حق آزاد مراقبت های بهداشتی از سال 1996. در سال 2008، 621،000 پزشکان و 1.3 میلیون پرستاران در مراقبت های بهداشتی روسیه به کار گرفته شدند. تعداد پزشکان از هر 10 هزار نفر 43.8 نفر بود ، اما فقط از 12 نفر ، 1 نفر در مناطق روستایی بود. تعداد پزشکان عمومی به عنوان سهم کل پزشکان 26/1 درصد بود. در حدود 9.3 تخت در هر هزار نفر جمعیت وجود دارد – تقریباً دو برابر میانگین OECD .
هزینه های مراقبت های بهداشتی 6.5٪ از تولید ناخالص داخلی ، 957 دلار آمریکا برای هر نفر در سال 2013 بود. حدود 48٪ از منابع دولتی است که عمدتا از کسر بیمه پزشکی از حقوق است. حدود 5٪ از مردم ، عمدتا در شهرهای بزرگ ، بیمه درمانی داوطلبانه دارند.
کل جمعیت روسیه در سال 2016 146.8 میلیون نفر بوده است. در میان این جمعیت ، تعداد افراد شاغل به 3/72 میلیون نفر رسیده است که در 99 نوع فعالیت اصلی و غیر تولیدی شرکت دارند. در شرایط مدرن ، کارشناسان جهان به دلیل نرخ بالای مرگ و میر ، میزان مرگ و میر مردان به میزان قابل توجهی بالاتر ، سلامت کلی جمعیت شاغل در روسیه (مردان 18-60 سال ، زنان 18-55 سال) را تخمین زده اند. شیوع بالایی از بیماریهای عمده غیرواگیر ، خصوصاً در سیستم های گردش خون ، تنفسی و گوارشی . به گفته مقام آمار دولتی ، از هر 3 کارگر 1 نفر در روسیه در معرض شرایط مضر کار است که در آن سطح قرار گرفتن در محیط کار بیش از استانداردهای بهداشتی ملی است. با این حال ، سطح ابتلا به شغل در روسیه بسیار پایین است. در سال 2014 ، فقط 8175 مورد بیماری شغلی گزارش شده است که 5.5 مورد در هر 100000 نفر در جمعیت عمومی را نشان می دهد ، که بسیار کمتر از بسیاری از کشورهای اروپایی است.
اصلی ترین ویژگی ملی بهداشت شغلی در روسیه:
– فقط تصادفات مرگبار به طور رسمی ثبت می شوند.
پس از پایان اتحاد جماهیر شوروی ، بهداشت و درمان روسیه متشکل از سیستم های دولتی و خصوصی شد. کاهش شدید بودجه برای سیستم مراقبت های بهداشتی دولتی باعث کاهش کیفیت خدمات بهداشتی درمانی شده است. این امر باعث شد امکانات خصوصی گران قیمت با فروش خود به عنوان ارائه خدمات بهداشتی با کیفیت بهتر ، قابل رقابت باشد. پس از استعفا بوریس یلتسین ، خصوصی سازی دیگر در اولویت نبود ، ولادیمیر پوتین بودجه بهتری را به سیستم مراقبت های بهداشتی دولتی بازگرداند. سیستم مراقبت های بهداشتی دولت در طول 2000s بسیار بهبود یافته است ، با هزینه های بهداشتی برای هر نفر از 96 دلار در سال 2000 به 957 دلار در سال 2013 افزایش یافته است.
به دلیل بحران مالی روسیه از سال 2014 ، کاهش عمده در هزینه های بهداشتی منجر به کاهش کیفیت خدمات سیستم مراقبت های بهداشتی دولت شده است. حدود 40٪ از امکانات اولیه پزشکی تعداد کارمندان کمتری نسبت به آنچه که قرار است داشته باشند ، با سایر کارگران تعطیل می شوند. دوره های انتظار برای درمان افزایش یافته و بیماران مجبور شده اند هزینه خدمات بیشتری را که قبلاً رایگان بوده اند بپردازند.
دوران تزاری
اتحادیه کارگران بهداشت پزشکی در سال 1820 تاسیس شد. واکسیناسیون علیه آبله از سال 1885 برای کودکان اجباری بود. انجمن داروسازی روسیه برای کمک متقابل در سال 1895 تاسیس شد.
شرایط مراقبت های بهداشتی در روسیه تزاری “وحشتناک” تلقی شده است. در سال 1912 ، یک کمیسیون بین دپارتمانی به این نتیجه رسید که “بخش وسیعی از روسیه هنوز کاملاً مقرراتی برای کمک پزشکی ندارد”. اتحادیه روسیه در مبارزه با بیماریهای وریدی تخمین زد که در سال 1914 یک میلیون و پانصد هزار نفر مبتلا بودند. 10٪ از افرادی که در ارتش استخدام شدند سل داشتند. هزینه های مربوط به مراقبت های بهداشتی در آن زمان به ازای هر سر جمعیت 91 کوپک بود. ده کارخانه در مسکو با بیمارستان کوچک خود در سال 1903 وجود داشت و 274 کارمند پرسنل پزشکی در سایت خود داشتند. از سال 1912 قانونگذاری ایجاد برنامه های مشارکتی بیمارستان را تشویق می کند. قبل از سال 1914 بیشتر تجهیزات پزشکی ، پانسمان ، داروها ، تجهیزات و وسایل از آلمان وارد شده بود. در طول جنگ ، تلفات مجروحان بسیار زیاد بود. بیشتر آنها بر اثر بیماری سپسیس جان خود را از دست دادند اما بیش از 16٪ آنها به علت تیفوس بودند. حدود 10 هزار پزشک سرباز وظیفه بین سالهای 1914 تا 1920 درگذشتند.
دوره اوایل شوروی
بلشویک ها در سال 1917 الزامات “قانون جامع بهداشتی” ، تأمین آب تمیز ، کانال سازی ملی و نظارت بهداشتی بر شرکت های تجاری و صنعتی و مسکن مسکونی را اعلام کردند. اتحادیه پرستاران اتحادیه روسیه – که در سال 1917 تاسیس شد ، در سال 1918 دارای 18000 عضو در 56 شعبه بود. کمیساریای خلق کار لیست گسترده و جامعی از مزایا را که باید در اکتبر 1917 توسط صندوق های بیمه اجتماعی تحت پوشش قرار گیرد ، شامل حوادث و بیماری ها ، مراقبت های بهداشتی و مرخصی زایمان اعلام کرد ، اما بودجه ای که از کارفرمایان تأمین می شد در دسترس نبود. در دسامبر 1917 مزایا محدود شد به حقوق بگیران بیمه های اجتماعی به عنوان یک طرح پنج مرحله ای برای مزایای بیماری و حادثه که در اصل شامل مراقبت های بهداشتی و درمانی در اکتبر 1918 بود ، سازماندهی مجدد شدند. مشکلات در حال حاضر در جمع آوری کمک های کارفرمایان حداقل تا سال 1924 ادامه داشت.
در سال 1918 کمیساریای بهداشت عمومی تأسیس شد. شورای دپارتمانهای پزشکی در پتروگراد تشکیل شد . نیکولای سماشکو به عنوان کمیسر مردمی بهداشت عمومی منصوب شد و از 11 ژوئیه 1918 تا 25 ژانویه 1930 در این نقش خدمت کرد. این بود که “مسئول کلیه امور مربوط به سلامت مردم و تنظیم کلیه مقررات باشد. (مربوط به آن) با هدف بهبود استانداردهای بهداشتی کشور و از بین بردن کلیه شرایط مخل سلامتی “مطابق شورای کمیساران خلق در سال 1921. این سازمان جدید ایجاد کرد ، که بعضا جایگزین سازمان های قدیمی می شود: اتحادیه فدراسیون کارگران پزشکی روسیه ، هیئت بهداشت نظامی ، موسسه دولتی بهداشت اجتماعی ، مراقبت های اضطراری پتروگراد اسکورایا و کمیسیون روانپزشکی.
در سال 1920 اولین خانه استراحتگاه ایالتی برای کارگران در جهان ایجاد شد و به دنبال آن در سال 1925 اولین تفرجگاه بهداشتی جهان ، در یالتا ، برای کارگران کشاورزی انجام شد.
بیشتر داروخانه ها و کارخانه های داروسازی در سال 1917 ملی شدند اما این روند یکنواخت نبود. در سال 1923 25٪ داروخانه ها هنوز در مالکیت خصوصی بودند. اعتماد زیادی به داروها و مواد وارداتی وجود داشت. 70٪ از تمام دارو و 88 درصد از مواد مخدر به صورت محلی توسط 1928. تولید شد مدارس داروخانه های محلی در بسیاری از شهرستانها تاسیس شد.
در سال 1923 تعداد 5440 پزشک در مسکو وجود داشت. 4190 پزشک ایالتی حقوق بگیر بودند. 956 نفر به عنوان بیکار ثبت شدند. حقوق کم اغلب با عمل خصوصی تکمیل می شد. در سال 1930 ، 5/17 درصد پزشکان مسکو تحت عمل خصوصی بودند. تعداد دانشجویان پزشکی از 19،785 در 1913 به 63162 در 1928 و به 76،027 در سال 1932 افزایش یافت. هنگامی که میخائیل ولادیمیرسکی کمیساریای بهداشت عمومی را به دست گرفت در سال 1930 ، 90٪ پزشکان در روسیه برای دولت کار می کردند.
در سال 1914 ،12 موسسه باکتریولوژی وجود داشت. 25 موسسه دیگر در سالهای 1937 افتتاح شد ، بعضی از آنها در مناطق دورافتاده مانند موسسه منطقه ای میکروبیولوژی و اپیدمیولوژی در جنوب شرقی روسیه که در ساراتوف مستقر بود . خدمات اورژانس ، مراقبت های پزشکی ، پس از سال 1917 دوباره احیا شد. تا سال 1927 ، 50 ایستگاه وجود داشت که کمک های پزشکی اولیه را به قربانیان حوادث جاده ای و تصادفات در مکان های عمومی ارائه می دادند و به اورژانس های پزشکی پاسخ می دادند. موسسه علمی عملی مراقبت از اسکوریا در سال 1932 در لنینگراد افتتاح شد و دوره های آموزشی را برای پزشکان برگزار می کرد. 15٪ کارهای اضطراری مربوط به کودکان زیر 14 سال بود.
هزینه های خدمات پزشکی از 140.2 میلیون روبل در سال به 384.9 میلیون روبل بین سالهای 1923 و 1927 افزایش یافت ، اما بودجه حاصل از این مرحله به سختی با افزایش جمعیت همراه بود. تا سال 1928 تعداد 158،514 تخت بیمارستان در مناطق شهری ، 59،230 در مناطق روستایی ، 5،673 تخت مرکز پزشکی در مناطق شهری و 7،531 در مناطق روستایی ، 18،241 تخت زایمان در مناطق شهری و 9،097 در مناطق روستایی وجود داشته است. 2000 بیمارستان جدید بین سالهای 1928 و 1932 ساخته شد. در سال 1929″ گسپلان” پیش بینی کرد هزینه های بهداشتی 16٪ از کل بودجه دولت باشد.
اتحادیه جمهوری های سوسیالیستی شوروی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ، تأسیس در 1922 به عنوان یک جامعه سوسیالیستی تعریف شده از خود ، یک مدل کاملاً دولتی – سیستم سماشکو – را به صورت متمرکز ، یکپارچه و به صورت سلسله مراتبی با دولت تأمین شده توسط بودجه دولتی توسعه داد. مراقبت های بهداشتی برای همه شهروندان همه پرسنل بهداشت کارمندان دولت بودند. کنترل بیماری های واگیر نسبت به بیماری های غیرواگیر اولویت داشت. به طور کلی ، سیستم شوروی تمایل داشت که مراقبت های اولیه را در اولویت قرار دهد و تأکید زیادی بر مراقبت های تخصصی و بیمارستانی داشت. پی. میهالی ، که در سال 2000 نوشت ، مدل اصلی سماشکو را “سیستمی منسجم و مقرون به صرفه برای کنار آمدن با نیازهای پزشکی زمان خودش” توصیف کرد.
مدل یکپارچه موفقیت چشمگیری را در مقابله با بیماریهای عفونی مانند سل ، تب حصبه و حصبه بدست آورد. سیستم مراقبت های بهداشتی شوروی ، مراقبت های پزشکی شایسته و رایگان را برای شهروندان شوروی فراهم می کرد و به بهبود بهداشت در اتحاد جماهیر شوروی کمک می کرد. در دهه 1960 ، امید به زندگی و سلامتی در اتحاد جماهیر شوروی تقریباً در ایالات متحده و در اروپای غیر شوروی بود. اثربخشی مدل با کم سرمایه گذاری کاهش یافت ، و کیفیت مراقبت از اوایل دهه 1980 شروع به کاهش کرد ، اگرچه در سال 1985 تعداد اتحادیه جماهیر شوروی چهار برابر تعداد پزشکان و تخت های بیمارستانی در مقایسه با ایالات متحده بود. کیفیت مراقبت های پزشکی شوروی با استانداردهای پیشرفته جهانی پایین آمد. بسیاری از معالجه ها و معالجه های پزشکی پیچیده و نامرغوب بودند (با پزشکان اغلب با انجام مصاحبه با بیماران و بدون انجام هیچ آزمایش پزشکی تشخیص می دادند) ، استاندارد مراقبت های ارائه شده از سوی ارائه دهندگان خدمات بهداشتی ضعیف بود و احتمال عفونت ناشی از جراحی بسیار زیاد بود. سیستم بهداشت و درمان شوروی گرفتار کمبود تجهیزات پزشکی ، داروها و مواد شیمیایی تشخیصی بود و فاقد بسیاری از داروها و فن آوری های پزشکی موجود در جهان غرب بود. امکانات آن از استانداردهای فنی پایینی برخوردار بود و پرسنل پزشکی تحت آموزش های متوسطی قرار داشتند. بیمارستان های شوروی همچنین از امکانات رفاهی هتل مانند غذا و پارچه نیز برخوردار بودند. بیمارستان ها و کلینیک های ویژه ای برای وجود داشته است که استاندارد مراقبت بالاتری را ارائه می دهد ، اما هنوز هم اغلب زیر استانداردهای غربی است.
با وجود دو برابر شدن تعداد تخت های بیمارستانی و سرانه پزشکان بین سالهای 1950 و 1980 ، کمبود مالی که برای سلامتی صورت گرفته کاملاً مشهود بود. برخی از بیمارستان های کوچکتر فاقد خدمات رادیولوژی بودند و تعدادی از آنها از نظر گرمایشی یا آب کافی نبودند. یک نظرسنجی در سال 1989 نشان داد که 20٪ بیمارستانهای روسیه آب گرم لوله کشی ندارند و 3٪ حتی آب سرد لوله کشی ندارند. 7٪ تلفن نداشتند. 17٪ فاقد امکانات بهداشتی مناسب بودند. هر هفتمین بیمارستان و پلی کلینیک نیاز به بازسازی اساسی دارد. تا سال 1997 ، پنج سال پس از اصلاحاتی که در زیر شرح داده شد ، هزینه سرانه بهداشت در فدراسیون روسیه در سال 1997 را 251 دلار آمریکا ، در مقابل 1211 دلار در اسپانیا ، 1،193 دلار در انگلیس ، 1،539 دلار در فنلاند و 3،724 دلار در ایالات متحده تخمین زده است.
اصلاحات در سالهای 1991–1993
روسیه جدید به یک مدل ترکیبی از مراقبت های بهداشتی با تأمین مالی خصوصی و تأمین مالی در کنار تأمین مالی و تأمین مالی دولت تبدیل شده است. اصل 41 قانون اساسی سال 1993 حق شهروندی را برای خدمات درمانی و کمک پزشکی رایگان تأیید کرد. این مهم از طریق بیمه اجباری پزشکی (OMS) حاصل می شود نه فقط از طریق بودجه مالیاتی. این هدف و معرفی ارائه دهندگان بازار آزاد جدید به منظور ارتقا و بهره وری وکارآیی و انتخاب بیمار بود. انتظار می رود که تقسیم خریدار-ارائه دهنده به سهولت در تغییر ساختار مراقبت کمک کند ، زیرا منابع به جایی که بیشترین تقاضا وجود دارد مهاجرت می کند ، ظرفیت اضافی در بخش بیمارستان را کاهش می دهد و توسعه مراقبت های اولیه را تحریک می کند. سرانجام ، هدف این بود که کمک های مالی درآمد بودجه را تأمین کند و بنابراین به حفظ سطح کافی بودجه مراقبت های بهداشتی کمک کند.
OECD گزارش که متاسفانه، هیچ یک از این کار کرده است به عنوان برنامه ریزی و اصلاحات در بسیاری جهات دارند ساخته شده در سیستم بدتر است. سلامت مردم تقریباً از هر معیاری وخیم است. اگرچه این به هیچ وجه به دلیل تغییر در ساختارهای مراقبت های بهداشتی نیست ، اما اصلاحات در تأمین نیازهای کشور کاملاً ناکافی است. ارائه مراقبت های بهداشتی خصوصی نتوانسته است بسیاری از حملات را انجام دهد و ارائه خدمات بهداشتی عمومی هنوز هم غالب است.
سیستم حاصل بیش از حد پیچیده و بسیار ناکارآمد است. اشتراکات کمی با الگوی پیش بینی شده توسط اصلاح طلبان دارد. اگرچه بیش از 300 بیمه خصوصی و تعداد زیادی بیمه دولتی در بازار وجود دارد ، اما رقابت واقعی برای بیماران نادر است و باعث می شود كه بیشتر بیماران با انتخاب موثر یا كم از بیمه ، و در بسیاری از نقاط ، هیچ انتخابی از ارائه دهنده خدمات بهداشتی نیز نداشته باشند. شرکت های بیمه نتوانسته اند به عنوان خریداران فعال و آگاه خدمات بهداشتی ، توسعه یابند. بیشتر آنها واسطه های منفعل هستند و به راحتی کانال های خود را از طریق صندوق های OMS منطقه ای به ارائه دهندگان خدمات بهداشتی بدست می آورند.
به گفته مارک بریتنل ، حق قانون اساسی مراقبت های بهداشتی “توسط سیستم های مات و بوروکراتیک برنامه ریزی و تنظیم” مسدود شده است ، نرخ بازپرداخت که هزینه های ارائه دهندگان و سطوح بالای پرداخت غیررسمی را برای تأمین دسترسی به موقع پوشش نمی دهد. “موزاییکی” از آژانسهای سطح فدرال و ایالتی وجود دارد که مسئولیت مدیریت سیستم عمومی را بر عهده دارند.
پیشرفت های اخیر
از سال 2000 ، رشد چشمگیری در هزینه های بهداشت عمومی وجود داشت و در سال 2006 از نظر واقعی قبل از سطح قبل از 1991 بود. همچنین امید به زندگی از سطح 1991-1993 افزایش یافته است ، میزان مرگ و میر نوزادان از 18.1 در 1995 به 8.4 در 2008 کاهش یافته است. نخست وزیر روسیه ولادیمیر پوتین اصلاحات گسترده ای در مراقبت های بهداشتی در سال 2011 را اعلام کرد و متعهد شد که بیش از طی چند سال آینده 300 میلیارد روبل (10 میلیارد دلار) برای بهبود خدمات بهداشتی در این کشور. وی همچنین گفت که مالیات بیمه درمانی اجباری پرداخت شده توسط شرکت ها برای بیمه اجباری پزشکی از 3.1٪ به 5.1٪ فعلی از سال 2011 افزایش خواهد یافت.
در ماه مه 2012 پوتین احکام مه را امضا کرد که شامل طرحی برای افزایش دو برابر حقوق کارکنان بهداشت و درمان تا سال 2018 و خصوصی سازی تدریجی خدمات بهداشتی دولتی بود. در نوامبر 2014 افزایش دستمزد در مسکو منجر به تعطیلی 15 بیمارستان و 7000 نیروی اضافی شد.
در سال 2011 ، دولت مسکو یک پروژه بزرگ معروف به را به عنوان بخشی از ابتکار عمل الکترونیکی خود در زمینه بهداشت و درمان آغاز کرد. مخفف سیستم اطلاعات و تجزیه و تحلیل پزشکی یکپارچه مسکو است. هدف از این پروژه این است که مراقبت های بهداشتی برای مسکویت ها راحت تر و در دسترس باشد.
بازار بیمه خدمات درمانی خصوصی که در روسیه به عنوان بیمه درمانی داوطلبانه شناخته می شود تا آن را از بیمه اجباری پزشکی تحت حمایت دولت تشخیص دهد ، به دلیل نارضایتی از سطح خدمات ارائه شده توسط بیمارستانهای دولتی. در اکتبر 1992 معرفی شد. از مزایای درک شده بهداشت خصوصی می توان به دسترسی به تجهیزات پزشکی مدرن و لیست انتظار کوتاهتر برای درمان تخصصی اشاره کرد. بیمه درمانی خصوصی بیشتر در شهرهای بزرگ مانندمسکو و سن پترزبورگ ، چون سطح درآمد در بیشتر روسیه هنوز برای تولید سطح قابل توجهی از تقاضا بسیار کم است.
درآمد موسسات پزشکی خصوصی پیشرو در کشور با رشد دو رقمی رشد در سالهای گذشته ، تا سال 2014 به یک میلیارد یورو رسید. در نتیجه بحران مالی در روسیه ، نسبت شرکت های ارائه دهنده بیمه درمانی از 36٪ به 32٪ در سال 2016 کاهش یافت. تعداد افرادی که تحت پوشش سیاست های بهداشتی داوطلبانه در مسکو بودند ، در سال 2014 – 3.1 میلیون نفر بود. ، یا 20.8٪ از جمعیت.
در بیشتر موارد ، بیمه نامه ها توسط کارفرمایان تأمین می شوند ، گرچه بیمه می تواند به صورت جداگانه نیز خریداری شود . یکی دیگر از بازارهای مهم بیمه ها ، کارگران مهاجر هستند که برای دریافت مجوز کار ملزم به خرید بیمه درمانی هستند . متوسط هزینه سالانه طرح تحت حمایت کارفرمایان از 30،000 تا 40،000 روبل (530 – 700 دلار) در سال 2016 بود ، در حالی که قیمت برای افراد حدود 30٪ بیشتر بود. شرایط بحرانی ، مانند سرطان یا بیماری های قلبی ، اغلب از سیاست های ورود به مرحله خارج می شوند.
بازار بیمه درمانی روسیه به سمت شرکت های بزرگ متمرکز شده است ، که 90٪ کل بیمه نامه ها را مشتریان اصلی آن تشکیل می دهند. 41 شرکت های کوچک و متوسط به مراتب کمتر امکان ارائه خدمات بهداشتی را دارند. برخی از شرکت ها تصمیم می گیرند بیمه درمانی را فقط به گروه های انتخابی کارمندان ارائه دهند.
بیشتر افرادی که بیمه درمانی خریداری می کنند مربوط به افرادی هستند که تحت پوشش طرح های تحت حمایت کارفرمایان هستند و بقیه کمتر از 2٪ کل بیمه نامه ها را تشکیل می دهند. وقتی شرکت ها سیاست های مراقبت های بهداشتی خود را کاهش می دهند ، در برخی موارد کارمندان به خرید آنها به صورت جداگانه روی می آورند.
بزرگترین ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خصوصی با درآمد حاصل از (مدسی) ، که سهامدار اصلی این است درسیستم کنگلومرا. ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی خارجی با حضور در روسیه شامل هستند که دارای شبکه ای از مراکز دیالیز در این کشور است. کلینیک های باروری و زایمان یکی از عناصر مهم شبکه خصوصی بهداشت و درمان روسیه است. مادر و کودک شبکه ای از کلینیک حساب برای 9٪ از همه IVF دوره درمان در کشور است.
از سال 1996 به مراکز بهداشتی دولت اجازه ارائه خدمات خصوصی داده شده است و از سال 2011 برخی از ارائه دهندگان خصوصی به بیمه شدگان دولت خدمات ارائه می دهند. بخش خصوصی در مسکو به سرعت گسترش یافته است. طی یک زنجیره ، نیمی از بیماران خود را تحت طرح بیمه رسمی با هزینه کم و نیمی دیگر را بصورت خصوصی با سود درمان می کند.
سیاست پیش از تولد
در تلاش برای مهار بحران جمعیتی روسیه ، دولت تعدادی از برنامه های در نظر گرفته شده را برای افزایش نرخ زاد و ولد و جذب مهاجر بیشتر برای رفع مشکل اجرا می کند. دولت پرداخت های ماهانه حمایت از کودکان را دو برابر کرده و یک بار پرداخت 250،000 روبل (حدود 4000 دلار آمریکا) به زنانی که از سال 2007 فرزند دوم داشتند ، پیشنهاد داده است.
در سال 2006، وزیر بهداشت میخائیل زورابوف و معاون رئیس دومای دولتی کمیته حفاظت از بهداشت نیکلای گراسیمنکو پیشنهاد برقراری مالیات دوران اتحاد جماهیر شوروی در بی فرزند بودن ، که به پایان رسید در سال 1992. تا کنون، آن به حالت قبل بازگردانده نشده است.
در سال 2007 ، روسیه بالاترین میزان زاد و ولد را از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی شوروی تجربه کرده است. معاون اول نخست وزیر همچنین گفت که حدود 20 میلیارد روبل (حدود 1 میلیارد دلار آمریکا) در مراکز جدید قبل از تولد در روسیه در سال های 2008-2009 سرمایه گذاری خواهد شد. مهاجرت برای حفظ جمعیت کشور به طور فزاینده ای ضروری تلقی می شود. در سال 2010 ، تعداد روس ها از سال 2000 به میزان 4.31٪ (4.87 میلیون نفر) کاهش یافت ، در این مدت کل جمعیت روسیه فقط 1.59٪ (از 145.17 به 142.86 میلیون) کاهش یافت.
لیستی مربوط به دانشگاه های علوم پزشکی در کشور روسیه!
- دانشگاه دولتی تامبوف، موسسه پزشکی (دانشگاه علوم پزشکی تامبوف)
- دانشگاه علوم پزشکی ماری
- آکادمی دولتی پزشکی کریما
- دانشگاه علوم پزشکی نورسن
- دانشگاه علوم پزشکی روستوف
- دانشگاه علوم پزشکی اومسک
- مرکز آموزش روسیه دانشگاه علوم پزشکی روسیه
- آکادمی پزشکی دولتی آمور
- آکادمی پزشکی دولتی آرخانگلسک
- آکادمی پزشکی دولتی آستراخان
- دانشگاه علوم پزشکی باشکیر
- دانشگاه دولتی چچن
- دانشگاه علوم پزشکی چلیابینسک
- آکادمی پزشکی ایالتی چیتا
- دانشگاه دولتی پزشکیI. Georgievski از CFU ورنادسکی
- دانشگاه علوم پزشکی داغستان
- موسسه دولتی پزشکی خاباروفسک
- M Sechenov اولین دانشگاه پزشکی دولتی مسکو
- دانشگاه علوم پزشکی ایرکوتسک
- آکادمی پزشکی ایوانوو
- آکادمی پزشکی دولتی ایفسسک
- آکادمی کلاسیک دولتی (مسکو)، دانشکده پزشکی
- دانشگاه دولتی کاباردینوبلغارستان، دانشکده پزشکی
- آکادمی پزشکی دولتی کمروو
- موسسه پزشکی دولتی کیروف
- آکادمی پزشکی کراسنویارسک
- دانشگاه علوم پزشکیدولتی کوبان
- دانشگاه علوم پزشکی کورسک
- آکادمی پزشکی دولتی تور
- دانشگاه علوم پزشکی کازان
- دانشکده پزشکی دانشگاه دولتی ام. کی امواسوو یاک (Yakutsk)
- آکادمی پزشکی نظامی کیروف
- دانشگاه دولتی ماردوویان اوگارف، دانشکده پزشکی
- موسسه دهان پزشکی مسکو، دانشکده پزشکی
- دانشگاه علوم پزشکی و دندانپزشکی مسکو
- دانشگاه دولتی مسکو (M.V. Lomonosov)
- آکادمی پزشکی نیژنی نوگورود، دانشکده پزشکی
- آکادمی پزشکی دولتی اوستیای شمالی
- موسسه پزشکی آکادمی فن آوری انسانی بشردوستانه ایالت قفقاز شمالی
- دانشگاهدولتی نوگورود (جاروسلاو وایز)، دانشکده پزشکی
- دانشگاه علوم پزشکی نووسیبیرسک
- آکادمی پزشکی دولتی امسک
- آکادمی پزشکی دولتی اورنبورگ
- دانشگاه دولتی اورل، موسسه پزشکی
- دانشگاه علوم پزشکی پنزا
- دانشگاه دوستی ملت ها روسیه، دانشکده پزشکی
- دانشگاه علوم پزشکی پرم
- دانشگاه دولتی پتروسودودسک، دانشکده پزشکی
- دانشگاه علوم پزشکی روستوف
- دانشگاه علوم پزشکی ریازان، دانشکده کارشناسی ارشد به زبان انگلیسی
- آکادمی دولتی پزشکی مونیکوف سن پترزبورگ
- آکادمی پزشکی تحصیلات تکمیلی سن پترزبورگ
- دانشگاه دولتی پزشکی پاولوف سن پترزبورگ
- آکادمی پزشکی کودکان در سن پترزبورگ
- موسسه پزشکی اجتماعی سن پترزبورگ (SPb MSI)
- دانشگاه دولتی سن پترزبورگ، دانشکده پزشکی
- دانشگاه علوم پزشکی دولتی سامارا، موسسه پزشکی
- دانشگاه علوم پزشکی ساراتوف
- دانشگاه علوم پزشکی سیبری
- دانشگاه علوم پزشکیدولتی اسمولنسک
- آکادمی پزشکی دولتی استاوروپول
- آکادمی پزشکی دولتی تور
- آکادمی پزشکی دولتی تیومن (TSMA)
- دانشگاه علوم پزشکی اورال
- دانشگاه علوم پزشکی ولادیو واستوک
- دانشگاه علوم پزشکی ولگوگراد
- آکادمی پزشکی دولتی Voronezh N. N. Burdenko
- دانشگاه دولتی یاکوتسک
- آکادمی پزشکی دولتی یاروسلاول، دانشکده پزشکی
- دانشگاه فدرال خاور دور
بهداشت شغلی
شرایط کاری خطرناک
هیچ تعریف استانداردی از ” بهداشت شغلی ” در زبان روسی وجود ندارد . این مفهوم می توان به ترجمه و به عنوان توضیح بهداشت از کار ، کار حفاظت ، کار بهداشت ، سلامت بازرسی در محل کار ، و غیره به گفته قانون کار از فدراسیون روسیه بخش X ، فصل 33، ماده 209)، با بهداشت حرفه (یا حفاظت از نیروی کار) – یک سیستم از حفاظت از کارکنان زندگی و سلامت در روند فعالیت های کار که شامل حقوقی، اجتماعی و اقتصادی اقدامات سازمانی ، فنی ، بهداشتی ، پزشکی ، درمانی ، پیشگیری ، توان بخشی و سایر اقدامات.
میخائیل لومونوسوف اولین کسی بود که در مورد بهداشت شغلی و کارگری در روسیه قبل از انقلاب صحبت کرد . او در کتاب خود (1763) “پایه اول از متالورژی و یا سنگ امور” 51 میخائیل لومونوسوف برای اولین بار لمس مسئله سازمان کار و بهبود فرآیند برای افراد شاغل در کوه ها، چگونه به منظور بهبود خود ایمنی ، و چگونه به تهویه معادن . از اواخر دهه 1800 بهداشت در محل کار به عنوان یکی از موضوعات در دانشگاه معدن سنت پترزبورگ تاسیس شد .
قانون مربوط به 8 ساعت روز کاری یکی از قوانینی بود که اولین بار پس از سقوط امپراتوری روسیه وضع شد .
در سال 1918 قانون کار شوروی نوشته شد. در سال 1922 این آیین نامه با آیین نامه ای تکمیل شد: کار در شرایط خطرناک و خطرناک ، کار زنان و کودکان ، شیفت شب کار و غیره.
دوره اتحاد جماهیر شوروی به عنوان دوره توسعه بهداشت در کشور مشخص می شود. دولت بهداشت را در تمام سازمانهای اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی کنترل می کرد. موسسه تحقیقات علمی بهداشت و بهداشت در سال 1923 در مسکو تأسیس شد ، جایی که متخصصان بهداشت حرفه ای شوروی مدارک و دانش خود را کسب کردند .
پس از انحلال اتحاد جماهیر شوروی ، سطح بیماری شغلی در روسیه کمتر از اکثر کشورهای صنعتی است. این سطح با مجموعه پیچیده ای از مشکلات اقتصادی اجتماعی و روانی – اجتماعی توضیح داده می شود : تعداد کافی از متخصصان طب کار و سطح پایین تحصیلات آنها . مقررات پزشکی ناکافی برای انجام معاینات پزشکی اجباری و تشخیص و ثبت بیماری های شغلی ؛ وابستگی اقتصادی سازمان های پزشکی از کارفرمادر طی مراحل معاینات پزشکی اجباری ؛ و ترس از دست دادن شغل کارگری. به دلایل ذکر شده ، میزان عوارض شغلی رسمی ثبت شده در فدراسیون روسیه برای چندین دهه (1990-2010) از 1.0 تا 2.5 مورد در هر 10 هزار کارمند بود. برای روسیه مدرن معمولاً تفاوت های زیادی در میزان بیماری شغلی در صنایع مختلف وجود دارد ، از 0.02 در هر 10000 کارگر عمده فروشی و خرده فروشی تا 30 در 10000 کارگر معدن. بیش از 90٪ بیماریهای شغلی تازه تشخیص داده شده به 4 صنعت معدن، کشاورزی ،ساخت و سازمان حمل و نقل و ارتباطات مربوط هستند.
تمام تولیدکنندگان دیگر بین ساخت ، تولید و توزیع برق ، گاز و آب ، خدمات بهداشتی ، شیلات و پرورش ماهی مشترک هستند . اعداد دقیق در نمودار 2 معرفی شده اند.
علیرغم افزایش مداوم نسبت مشاغل با شرایط بد کار ، میزان عوارض شغلی در فدراسیون روسیه طی چند دهه گذشته کاهش یافته است . می توان فرض کرد که با سیستم فعلی تشخیص و ثبت بیماری های شغلی ، سطح عوارض شغلی همچنان رو به کاهش است.